خصوصیات اپیدمیولوژیک بروسلوزیس در استان خراسان شمالی طی سال های90 -1385

چکیده زمینه و هدف: بروسلوزیس در اغلب نقاط دنیا بخصوص در کشورهای در حال توسعه از لحاظ بهداشت عمومی و تاثیر آن در وضعیت اقتصادی اجتماعی جامعه دارای اهمیت زیادی است و به عنوان یکی از شایعترین بیماریهای مشترک انسان و دام در ایران مطرح می‎باشد. این مطالعه به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بروسلوزیس در استان خراسان شمالی انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی تحلیلی بود که بر روی پرونده های افراد مبتلا به بروسلوزیس از ابتدای سال 1385 تا 1390 انجام شد. داده ها از اطلاعات موجود در معاونت بهداشتی که از مراکز بهداشتی و درمانی، آزمایشگاههای خصوصی و مطب ها جمع آوری شده بودند به دست آمد. به این ترتیب برای افرادی که وارد مطالعه شدند، فرم جمع آوری داده ها را تکمیل و پس از وارد کردن کلیه داده ها به نرم افزار 16SPSS با استفاده از شاخصهای آماری توصیفی و آزمون کای دو و تی تست مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار دادیم. مقدار P-value کمتر از 05/0 به عنوان معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تعداد کل بیماران محتمل و قطعی بروسلوزیس گزارش شده در طی سالهای 90-1385 برابر1310 نفر بوده است که بطور متوسط میزان شیوع در هر سال 26.6 در صد هزار بود. 3/55 درصد موارد مرد بودند بیشترین موارد ابتلا به تب مالت درشهرستان بجنورد (4/26درصد) مشاهده گردید. محل زندگی 5/71 درصد مبتلایان در روستا بود. بیشترین موارد مشاهده شده در فصل بهار و ماه خرداد بود. بین جنس افراد مبتلا و محل سکونت ارتباط آماری معنی داری وجود داشت).05/0 (p< نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد شیوع سالانه بیماری در استان از متوسط شیوع در کشور بیشتر است لذا مسولین باید برنامه ریزی دقیق در زمینه پیشگیری و کنترل این بیماری انجام دهند.